GÜLŞAH    8+

70’li yıllarda büyük küçük herkesin sevdiği bir çocuk filmiydi, bugünün şartlarına göre biraz sorunlu gelebilir.

Türk sinemasının Ayşecik (Zeynep Değirmencioğlu) ile birlikte en popüler çocuk oyuncusu olan Gülşah Soydan’ın rol aldığı “Gülşah” filmleri yaramaz ve genellikle zengin şımarık kız çocuklarının maceraları kategorisinde yer alırlar. Bu filmlerin bugünün tanımıyla kusursuz çocuk filmleri olarak kabul görmesi biraz güçtür. Çünkü bu çocuklar büyüklerin yetişkin problemleri arasında konumlanan, anne-baba kavgaları, bitmiş ya da eşlerden biri kaybedilmiş evlilikler ya da aile facialarının içinde büyüyen çocuklar olarak çıkarlar karşımıza. Bir çocuk filminde olamayacak bazı argo kelimeler duyulur, çocuk kahramanlar da yetişkince işlenen gönül ilişkilerine burunlarını sokarlar.

“Gülşah” annesini birkaç yıl önce kaybetmiş, başarılı işadamı babasıyla birlikte yaşayan sevimli bir kız çocuğu Gülşah’ın hikayesini anlatır. Hem bizde hem de dünyada bir zamanlar hayli işlenen “dadı dayandırılamayan yaramaz çocuk” filmlerinin klişelerini taşıyan bir yapıdadır bu film. İçinde birçok çalışan olan büyük bir villada babasıyla birlikte yaşayan ve sevimli olduğu kadar biraz da şımarık sayılan Gülşah, o zamana kadar 7-8 dadıyı da kaçırtmayı başarmıştır. Yeni dadı Zeynep’i (Hülya Koçyiğit) ise sever. Çünkü Zeynep, daha ilk günden Gülşah’ın bütün yaramazlıklarını ustalıkla püskürtür ve ona bir anne sabrı ve şefkatiyle yaklaşır. Gülşah zamanla ehlileşir (!) ve yeni dadısını o kadar sever ki onun üvey annesi olmasını ister. Böylece tüm dikkatini üvey anne adayı Füsun’u (Nil Burak) ve annesini kaçırtmaya verir bu sefer.

‘Büyümüş de küçülmüş’ tavırlı, annesiz büyüyen Gülşah eski şımarıklığını bir kenara bırakmış; nihayet ona sabırla, sevgiyle ve iyilikle yaklaşan güzel dadıyı kendisine yeni anne olarak seçmiştir artık. Füsun’un bir entrikası yüzünden gönderilen Zeynep’i çağırmak için Antalya’daki yazlık evden gizlice kaçar. Çeşitli ulaşım araçlarını kullandığı uzun yolculuğun ardından tek başına İstanbul’a varır.

ÇOCUKLA SİNEMA'NIN YORUMU

Bu yaşta bir küçük çocuğun İstanbul’a tek başına geldiğini gördüğümüz ilk film de olabilir “Gülşah”. O yaştaki bir çocuk için çok riskli bir yolculuktur bu.

Film vizyonu sırasında çok beğenilmiş ve devam filmleri de gelmişti. Ancak bugünden bakınca esprileri biraz sert ve demode bulunabilir. Zeynep bütün yanlışları ve kötü tavırları Gülşah ve diğer çalışanların yüzüne vurur ve bunların yanlış olduğunu tek tek izah eder. Ama o sahneden önce yapılan bütün uygunsuz tavırlar komedi ve eğlence malzemelesi olarak sunulmakta. 

Füsun ve annesi ise Gülşah’ın zengin babasını kafeslemeye çalışıyorlar. Gülşah’ın diyaloglarında “uyuz”, “salak”, “kafasız”, “ulan” gibi kelimeler geçiyor. “Şu surata bak meymenet yok”, “Allah kahretsin”, "piç kurusu" gibi ifadeler de duyuluyor. Gülşah bir sahnede evin çalışanlarıyla ve dedesiyle birlikte at yarışına gidiyor. Hatta birlikte bahis bile oynuyorlar. Dedenin nargile içtiği sahneler görünüyor. Dadı Zeynep sık sık azaltması konusunda uyarıyor onu. Dönemle ilgili olarak karakterler sık sık sigara içiyorlar. Zenginlik – yoksulluk konusunda da kafası karışık mesajlı durumlar yaşanıyor. Pek çok eski Yeşilçam filmlerinde olduğu gibi bazı diyaloglarda ‘gidiciim’, ‘bakiciim’ diye bugün duyulduğunda 'bozuk türkçe' olarak algılanabilecek kelimeler kullanılmakta.   

Pozitif mesajları da bol ancak bunların incelikli ve titiz bir şekilde sunulabildikleri pek söylenemez. Netflix filme 7+ vermiş. * Burak Göral 

Pozitif mesajlar: ***
Flörtöz durumlar: ***
Şiddet/Korku ögesi: **
Argo Kullanımı: ***
Alkol-sigara kullanımı: ***
Oyuncak isteme potansiyeli: -